@ Emigholz - nein, der ist meinem suchenden Auge entkommen - Asche auf mein Haupt... Werd mal sehn, daß ich ihn in die Finger kriege...
@Constable - ja auf griechisch - sowas muss man in einer Institution namens Schule, im speziellen humanistisches Gymnasium, machen...
Μῆνιν ἄειδε, θεά, Πηληϊάδεω Ἀχιλῆος
οὐλομένην, ἣ μυρί\' Ἀχαιοῖς ἄλγε\' ἔθηκε,
πολλὰς δ\' ἰφθίμους ψυχὰς Ἄϊδι προΐαψεν
ἡρώων, αὐτοὺς δὲ ἑλώρια τεῦχε κύνεσσιν
οἰωνοῖσί τε πᾶσι, Διὸς δ\' ἐτελείετο βουλή,
ἐξ οὗ δὴ τὰ πρῶτα διαστήτην ἐρίσαντε
Ἀτρεΐδης τε ἄναξ ἀνδρῶν καὶ δῖος Ἀχιλλεύς.
Singe den Zorn, o Göttin, des Peleiaden Achilleus,
ihn, der entbrannt den Achaiern unnennbaren Jammer erregte,
und viel tapfere Seelen der Heldensöhne zum Aïs
sendete, aber sie selbst zum Raub bereit stellte den Hunden,
und dem Gevögel umher. So ward Zeus Wille vollendet:
seit dem Tag, als erst durch bitteren Zank sich entzweiten
Atreus Sohn, der Herrscher des Volks, und der edle Achilleus.
Das hatte man jederzeit auswendig vortragen können müssen... und ganz wichtig - es hieß nicht Atr[eu]s, Achill[eu]s oder Odyss[eu]s sondern Atrë-us, Achillë-us und Odyssë-us... sonst gabs einen bösen Rüffel...